Search This Blog

Wednesday, January 27, 2010

Mr. Popular

This past weekend many of Mommy and Daddy's friends and family stopped by to see me. My Great Aunt Laurie flew in from Toledo on Friday morning and stayed the weekend with us. She was a big help to Mommy and Mimi. I really enjoyed sleeping on her chest. I hope she comes back soon.

Several other guests stopped by too: Burak and Yasemin, Emre and Duygu, and Marybeth.

Thanks everyone for visiting. Come back soon!

Saturday, January 23, 2010

1 ay

Vay be, dunyaya geleli 1 ay olmus. Ne bir aydi ama! Inisli cikisli ama cogu zaman cikisli bir ay. Insanin hayatinda hersey yeni olunca adapte olmak biraz zor olabiliyor. Kendinizi bir dusunun. Yeni bir ayakkabi aldiginizda bile bir adapte donemi yasiyorsunuz. (Bilmiyordum annem soyledi). Benim icin hersey yeni. Nefes alip vermekten, ciglik atmaya, yemek yemekten, yeni yatagima, yani hayatimdaki hersey yeni. Yinede annem babam bu kadar yenilige ragmen (vede ilk gunlerimdeki istenmeyen sorunlara ragmen)cok uslu bir bebek oldugumu soluyorlar. Hatta karakterim bile kendini gostermeye baslamis. Iste birkac ornek;
-Gucluyum & Direncliyim - Bunlari aciklamama gerek yok herhalde
-Sabirsizim - Hele yemegim zamaninda (Zaman burda saniylerle olculuyor) hazir olmasin...!
-Rahatima duskunum - Birilerine sarilip uyumaya bayiliyorum.
-Accik Sinirliyim - Yukardakiler olmazsa olmaz..Goz yasi dokmeden bagirmak diye buna denir
-Merakliyim - Saga sola bakmaya bayiliyorum
-Sosyalim - Babamla sohbet etmeye bayiliyorum - ilk "agu"'mu 2 gun once yaptim.
Bunlar anne babamin 2 haftada gozlemledigi huylarim. Zamanla daha cok seyi kendilerine gostermeyi planliyorum. Iste son 1 haftadan bazi resimler.

Monday, January 18, 2010

Banyo ve Ciglik Zamani

Kim demis "Baran bagiramaz" diye. Avazim ciktigi kadar bagiririm istersem. Herkeste dinler.
Anne babamin limitini sunger banyosu yaparken zorladim. Devamini ise acken patlattim.
Babam komsularin polisi cagiracagindan endise ediyor. Insanin eti kesilse boyle bagirilirmis. Unutanlara soliyim; Benim adim Baran. Kafama koydugumu yaparim!
Sevgilerimle. :)


O kadar cigligin pesine iyi uyunuyor, bunuda ogrendim.


Sweet Dreams

Here are a few pics of me sleeping while laying on Mimi's lap. Aren't I cute???

Thursday, January 14, 2010

Strike a Pose

I've been home for one week and am loving every minute of it. Mommy and Daddy think I'm a very mellow baby. I only cry when I'm hungry (actually, I SCREAM when I'm hungry) and when my diaper is being changed. Otherwise, I enjoy snoozing in someone's arms or listening to my Daddy speak Turkish to me as he tells me about his day. Here are a few candid shots that Mommy took of me.

Evimdeki 1 haftanin ardindan

Yeni evime geleli 1 hafta olmus. Haberim yoktu bugun babam soyledi. Yine babam dediki 1 haftadir cok ama cok usluymusum. Zaten yemegimi geciktirmeseler tepem atmicak hic. Ha birde kicima surulen islak bezlerden hoslandigimda soylenemez.
Yinede yasamin tadini cikartiyorum bol bol. Babamla aksamlari sohbet ediyoruz devamli, annem gunduzleri devamli yani basimda. Kendimi cok guvende hissediyorum. Kisacasi cok Mutluyum. :)
Iste gectigimiz haftadan bazi resimler.




Saturday, January 9, 2010

Babamla Basbasa

Bugun yeni evimdeki ikinci gunumdu. Hersey yolunda diyebilirim. Annem Babam altimi degistirmekten vazgectiklerinde, vede yemegimi 5 dakikada olsa geciktirmemeyi ogrendiklerinde hayat super olacak. Malesef daha cok bagirmam gerekecek beni anlamalari icin....
2 gunluk uyku dolu surecte birkac kere babamla basbasa kalma sansi buldum. Herkesi cok seviyorum ama babamla erkek erkege takilmak cok keyifliydi. Ustelik ben gaz cikardikca aferim dedi bana, cok mutlu oldum.
Iste son iki gunden bazi resimler.


Friday, January 8, 2010

Sapindan olmaz olm ucundan accik...

Babam derki...
Yasaklari izleyenler Sunnet zahnesini cok iyi hatirlarlar sanirim. Hans(Hanzo)'in basina gelmeyen kalmamisti.
Hanzo'nun Sunneti
Benim oglum bugun Hans'a tas cikartti ve erkek oldu. Seside hic cikmadi.
Olduda bitti Masallah ...

Thursday, January 7, 2010

Home Sweet Home

Tonight around 5:00 pm, I left my familiar hospital surroundings and headed home with Mommy and Daddy. They dressed me in new clothes, which I commissioned by peeing on within three hours of wearing. Mommy and Daddy didn't seem to care. They're just glad I'm home. I'm currently asleep on Daddy's chest. I've decided I like this position better than sleeping in my crib. We'll see how long it lasts. For now, I'm just happy to be home.

Evim Canim Evim

Beklenen oldu...
Yaklasik 2 haftalik bir gecikme ile vede minik bir torenle karli bir Chicago gunu yeni evime vede odama tasindim. Burasi cok guzel. Daha kurcalamak istedigim cok yeri var ama once yurumem lazimmis. Babam accik buyu senle Xbox oynucaz diyor devamli. Oda buyumemle alakaliymis.
Ilk is olarak yatagimi islattim geldikten 30 dakika sonra. Sonra kiyafetime ilac damlattim. Annem devamli camasir yikamaktan bahsediyor. Sonra herkes gelip uyurken beni izliyor. Kendimi meshur hissediyorum simdiden.
Beni o kadar cok macera dolu bir hayat bekliyor ki sinirsiz bir heyecan icersindeyim. Ayrica tanismak istedigim yuzlerce insan var. En cok babaannemi ve dedemi merak ediyorum. Sonra beni seven herkesi gormek onlarla oynamak istiyorum. Dedim ya cok ama cok heyecanliyim.
Annem babam artik ziyaretcilere hazir oldugumu soluyorlar. Yolunuz Chicagoya duserse yada Chicagoda yasiyorsaniz kapimiz ardina kadar acikmis.
Iste bu cok ozel gunumden bazi fotograflar.

Wednesday, January 6, 2010

Ev

Az kaldi eve gitmeme. Persembe gunu taburcu oluyormusum. Sabahtan sunnet (hala ne demek bilmiyorum?), aksamina kalmadan evde olurmusum. Annem, Babam ve tum Ailem cok sevincliler.
Bu sayfayi hergun ziyaret edip yorum yazan ve benim icin dua eden tum sevdiklerimede binlerce kere tesekkurler.
Hayat gercekten cok ama cok guzel.

Monday, January 4, 2010

The Countdown

Today my doctor told my parents I can probably go home in the next few days. I'm not sure what home is, but I know my parents were thrilled to hear the news. As soon as I gain a little more weight, I'll be ready to rock n' roll. I currently weigh 4lbs. 13 oz (a few ounces less than my birth weight), and I've grown one inch since birth (I'm currently 18.9 inches long). For most of the day, I'm a very calm baby, except when I'm hungry or my diaper is being changed. Of course that could all change when I get home.

Geriye kaldi kilo almak...

Bugun Norolog Doktor amca ugradi ogleden sonra. MR cekeceklermis, ne demekse? Ama sonradan vazgectiler. Bende arada uyumusum zaten. Annem, babam, mimim vede papam gelince uyandim. Bilhassa altimi degistirmelerinden hic hoslanmiyorum. Avazim ciktigi kadar bagiriyorum ama kimse takmiyor malesef. :(
Gelelim iyi habere;
Norologla beraber departman doktoru beni muayane ettiler. Bana birsey demediler ama anne babama derlerken duydum ki kilo almaya baslarsam bu hafta beni eve yollicaklarmis. Muayanemde hersey cok normalmis. Zaten burdan sIkIldIm cok fena. Hemsire ablalarim cok iyi ama yinede anne babami geceleri uyutmamak gibi bir hedefim var. Ayrica yeni odami cok ama cok merak ediyorum. Babam devamli top oynucaz diyor. Tek kale mac yapacakmisiz. Babam kucukken dedemle yaparmis, cok merak ediyorum.!
Sizlere dunden ve bugunden resimleri assagiya kopyaladim.
Her zamanki gibi yorumlarinizi seve seve okuyor, dualarinizi hissediyorum. Cok sagolun!

Sunday, January 3, 2010

Artik Serum Yok

Evet basligi dogru okudunuz. Artik Serum yok. Sadece anne sutumle besleniyorum. Tadida cok hosuma gidiyor. Hatta beni bugun babam doyurdu. Sonrada gazimi cikartti. Dediklerine gore iyi gumburdetmisim ortaligi.
Sonra Mimi (Annemin Annesi ) ve Papa beni kucaklarina aldilar. Cok mutluydum diyebilirim. Daha sonra annem, dayim ve yengemde benimle bol bol vakit gecirdiler.
Bir ara babami doktorla konusurken duydum. Sunnet diye birseyden bahsettiler. Yeni bir mama olsa gerek. Merakla bekliyorum.
Bugunun ozetini asagidaki resimlerden gorebilirsiniz.


Babamin parmagini tutuyorum ki elini cekmesin diye.



Babam gazimi cikartirken.



Assagidaki resimde dedem gibi uyuyormusum. Babam oyle soyledi.



Friday, January 1, 2010

Nefes

Bugun sozu babama birakiyorum...
Babam derki;
Insan hergun binlerce kere yaptigi birseyin kiymetini onu kaybedince cok ama cok iyi anliyor. Konu basligindaki gibi nefes alip vermekten bahsediyorum. Hicbir efor sarfetmeden hergun alip verdigimiz nefesin bir insan hayatindaki onemini gectigimiz 10 gun icersinde cok ama cok iyi anladik. Biricik Baranimizin oksijensiz kalmasi cok ama cok buyuk isler acti basimiza. Allaha binlerce kere sukur nefes alamadigi bir noktadan bugune ulastik.
Evet Baran bugun itibariyle kendi kendine nefes almaya basladi. Hatta oyle iyi yapiyorki doktorlar bile gereginden iyi nefes aldigini soluyorlar. Nazar degmesin oglumuza bende babasi olarak oglumla gurur duyuyorum. Sadece nefes almayi bu kadar iyi yaptigi icin degil, 10 gunde teker teker hallettigi tum isler icin.
Oglumuzun yuzunde artik kablo kalmadi. Ilk defa tum yuzunu gorebildik. Yuzundeki sislerde bayagi bir indiler. Assagidaki.resimlere bakin farki siz gorun.